Babamın kalbi gerçekten de çok temizmiş...
Bu rally'ye katılmayı duyduğundan beri çok istiyordu. Kayıt yaptırmıştı, yedeklerdeydik ve her gün girip iptal ettiren var mı diye bakıyordu.
Yemek masasına ne zaman otursa " Ne dersiniz, acaba gidebilecek miyiz?" diye sohbeti yine ve yine Emyr'e getiriyordu. :)
Sonunda haber geldi ve işte gidiyoruz...! Haberi aldığında babamı görmenizi isterdim. Mavi yeşil gözleri parlıyordu sevinçten, bir ablama bir bana sarıldı ve "Çok istiyordum bunu çocuklar, bana çok iyi gelecek." dedi. Gerçekten de çok haketmişti babam bu seyahati. Tabii ben de miçoluk ayağıyla sebeplenecektim. :)
Yalnız küçük bir ayrıntı vardı, anneme bu seyahatin sadece 1 ay olucağını söylemişti babam. Annem tekne hayatını sevmesine rağmen yine de evinden, annesinden ve ilk göz ağrısı kara kızından bu kadar süre ayrılmaya alışık değildi.
Neyse uzatmıyım, akşama yemekte babam güzel bir şarap açtı ve sonunda anneme müjdeyi verdi. :) Annem de çok sevindi ve merak etmeyin gerçek süreyi söyledik sonunda. Ama hala daha geceleri yapacağımız uzun seyirlerden haberi yok :))))
Artık bunu da öğrenmiş oldu tabii.
Gelelim sadede, işte gidiyoruz...
Ve sizlere buradan gün gün neler yaptığımızı anlatmaya çalışacağız.
Bizleri merak eden ailemiz, dostlarımız ve sevdiklerimize bu blog yoluyla ulaşmaya, yaşadıklarımızı paylaşmaya çalışacağız.
Sizler de bizi yalnız bırakmayınnnn.
Daha ayrıntılı program için: http://www.emyr.org/index.htm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder